Język niemiecki jest zaliczany do typu języków fleksyjnych, z tym, że odmiana rzeczownika w niemieckim jest stosunkowo uboga i do oznaczenia liczby oraz przypadka stosuje się przede wszystkim rodzajniki.
Język niemiecki ma liczbę pojedynczą z trzema rodzajami - męskim, żeńskim i nijakim (podobnie jak w polskim), oraz liczbę mnogą bez podziału na rodzaje. Rodzaje męski i nijaki wykazują nieznaczne podobieństwo przy odmianie, podobnie rodzaj żeński oraz liczba mnoga.
W języku niemieckim istnieją cztery przypadki - mianownik, dopełniacz, celownik i biernik, najrzadziej używany jest dopełniacz (najczęściej zastępuje się go konstrukcjami z przyimkiem).
Czasowniki charakteryzuje bogatsza odmiana przez osoby, liczby, czasy i strony.
